عش رفت

تاوان عشقت گویی انتظارست

و انتظار دردی است

که بر دریچه چشمم سالهاست بیتوته کرده

راستی تو از کدامین راه می‌روی

که هرگز ب کوچه بخت من نمی‌رسد

تاوان عشقت گویی دریای مواج بیکرانی است

که سالها سرگردان و خسته به دنبال فانوس ساحلی است.

تاوان عشقت تشنه ای را در کویر ماند

که جز سراب

خنیاگری ندارد .

آرنگ ۲۶ مرداد

عش رفت...

زلفهای پریشانت بی قرار تر از سرو

گونه هایت جای بوسه شبنم

لبانت طعم ناب کهنه شراب

خورشید نورش را وام دار چشمان توست

قلبت بوسه گاه عشق

دستانت اصالت زندگیست

و آغوشت معبد من

آرنگ ۲۸ خرداد ۱۴۰۲

عش رفت...

چیست در دل من که بیقرار است هر روز

نیست همراه منو که بی وفا هست هر روز

گفتم که دلا چه بی وفایی با من

می گفت بمن در پی یارم هر روز

آرنگ ۲۹ خرداد ۴۰۲

عش رفت...

تمام غزل هایم در همه عمر نبودنت را سرودند تو غایب همیشه حاضر در شعر منی یکبار فقط یکبار حاضر شعرهای من حاضر لحظه هایم شو آرنگ ۳۰ تیر عش رفت...

بیا با هم عشق را فریاد کنیم

این کهنه شراب صدساله مان را

تا شاید پژواک صدایمان

گم شده (معنای این روزگار)

این فراموش شده قلب های خسته از

سراب های تکراری بیهوده

این گم شده ای ناب دلهای تنها

عشق را

آری شاید همین حوالی ها لای خروارها دوستت دارم های دروغ

بیدار کند

بیا فریاد کنیم عشق را

این کهنه ترین شراب حیات را

بیا فریاد کنیم عشق را (( فریاد ))

آرنگ ۲۶ دی ماه ۱۴۰۱

عش رفت...

در گوش جانم

تمام نجواهای عاشقانه را برایش سرودم

بر لب در سکوتی وهم انگیز

بغض را فریاد کردم

من تمام حرف هایم را با چشمانم وقتی زدم

که چشمان زیبایش در خواب بود

آری سرنوشت

عشق را برای من

بی پایان تقدیر کرد

عش رفت...

مدتی است کلا بی خیالم شدی

مثل بادباکها رفتی و رها شدی

شدم پسر بچه ای دنبال نخ بادبادک

ولی تو گویی که بی میل به ما شدی

چنان رفتی که همسان نقطه شدی

به دور از چشم ما همنشین ابرها شدی

عش رفت...

صدایت اذانی است که غروب جمعه ام را آرام می‌کند

صدایت مثل ترنم بارانی است که خاک مرده را زنده میکند

اصلا میدانی صدایت خود زندگی است

صدایت عشق است خود عشق

آرنگ ۱۹ دی ۱۴۰۱

عش رفت...

ما می توانیم هر روز متولد شویمتولد آدمی وقتی است که تصمیم می‌گیرد تغییر کندتولد ما می‌تواند هر روز با طلوع خورشید اتفاق بیفتد وقتی بخواهیم روز متفاوتی را شروع کنیمتولد ما را در هیچ تقویمی نمی توان یافتتولد ما روزی است که زندگی را می فهمیم وتصمیم میگیریم شادتر باشیم  که لذت مسیر بیشتر از شوق رسیدن به مقصد استتولد ما شاید وقتی باشد که دلی راشاد کنیم و گرسنه ای راسیرتولد به سال و ماه و روز خاصی بر نمی گرددهرسال هرماه هر روز می‌توان متولد شدتولد ما جایی درون ذهن ماست جایی که تصمیم میگیریم بهترین خودمان باشیمیاد بگیریم یاد بدهیم مهر بورزیم و عاشق باشیمتولد ما شاید در قلب کسانی است که دوستشان داریم و دوستمان دارند.آرنگ شهریور 1400 عش رفت...ادامه مطلب

..:

دیروز نبودی

امروز هم

من عادت دارم به این نبودن ها

فردا باش

شاید قاصدکی از راه برسد

و برایت پر از شادی در پر سفید عشق بیاورد

شاید فردا

عشق را نفس بکشی

فردا ، فردا باش!!!!

آرنگ ۱۷ فروردین ۱۴۰۰

عش رفت...